El secreto del cerdo (matanza)

Het was diep in de avond van de Matanza. De wijn vloeide rijkelijk. Mijn kennis van het Spaans beperkt zich tot het primaire toeristenproza voor de dagelijkse noden. Met de roes van de slacht en de wijn kreeg het gesprek van onze Spaanse gastheren dan ook diepere gronden. Zij spraken over el secreto del cerdo, het geheim van het varken. Waar dat precies zat. In de diepere connectie van het landbouwhuisdier met zijn verzorger? In het verbond dat zij sluiten, jij zorgt nu  voor mij, dan zorg ik later voor jou? In het weten en accepteren van eenieders rol? In de enorme dankbaarheid als je ze voert, telkens weer, al kom je twintig keer per dag met eten? In het rijke pallet aan producten dat het achterlaat.
Ik ving flarden op en voerde gesprekken met anderen. Over pastinaken, geromantiseerde avonturen, over de economische recessie,  Barcelona versus Real Madrid, over de hak en de tak. Kortom, zoals een geslaagd samenzijn wel eens verloopt. Het geheim bleef schemeren in mijn hoofd.
Gisteren deed ik navraag en Bernardo stuurde mij een filmpje. Daarop snijdt een slager een stukje vlees uit een schouder. Ergens midden in de schouder ligt een smal stukje mals vlees; een haasje. Dat is dus het geheim. Diep in de schouder maar niet in de gedachte. Minder prozaïsch, een beetje teleurstellend eigenlijk. De slager sneed dat stukje er stiekum uit om zelf op te eten of duur te verkopen: de boer wist van niks. El secreto del cerdo.

Schmallenberg spanningen

Gisterenavond keek ik naar het item over Schmallenbergvirus bij Nieuwsuur. Een schapenboer verlost een schaap van een misvormd, niet levensvatbaar, lam. Triest en herkenbaar. Je dag is toch een beetje verpest. De angst voor het werpen van de volgende ooi neemt toe. Weken of maanden wordt je heen en weer geslingerd tussen opluchting en teleurstelling. En je bent machteloos. Dat laatste is het ergste. Ik keek Hetty aan en allebei kregen we een rotgevoel. Tussen 2003 en 2006 hebben we een besmetting van Q-koorts gehad bij onze geiten. Daardoor verwierpen wel 50% van de geiten. Meestal heel vroeg maar soms ook halverwege de dracht. De diagnose Q-koorts werd toen nog niet gesteld en andere oorzaken waren niet te vinden. Maandenlang gingen we met lood in de schoenen de stal in. Wordt het weer miskramen rapen of zijn er gezonde lammeren geboren? Geloof me ik ben nog liever zelf ziek. Maar goed terug naar gisteren. Na afloop van het item komt er een dierenactivisten Tweet langs. "Dat het geen wonder is met de intensieve veehouderij dat er dierziekten zijn. Ofwel het is de schuld van de boeren dat er veeziekten zijn." Dat trek ik op zo'n moment dus niet.


Ik heb boos teruggeschreven, dat het dikke vette onzin is. Er is nog nauwelijks iets bekend over het virus en het virus pakt alle dieren, grootschalig en kleinschalig. In plaats van een, volgens mij gewenst, fatsoenlijk debat te voeren wordt elke gelegenheid gebruikt om maar schuldigen aan te wijzen.
Later was er een item over muggen die een nieuwe ziekte,  knokkelkoorts,  verspreiden, een vergelijkbaar idee eigenlijk, maar dan bij mensen. Het zou net zo dom zijn om stedelingen (de menselijke megastal) daarvan de schuld te geven. Nou ja dat wou ik even kwijt.

Wedstrijd leuke boerin zijn die in een sfeervolle boerenkeuken traditionele streekgerechten kookt.

Meer dan 5 miljoen kijkers voor Boer zoekt Vrouw in januari 2011. 136 kookprogramma’s op alle kanalen. De EO kan tellen: 1+1=een boerinnenkookwedstrijd. Jazeker, deze week kregen wij, nou ja Hetty in dit geval, een uitnodiging om zich aan te melden voor een wedstrijd ''leuke boerin zijn die in een sfeervolle boerenkeuken traditioneel streekgerechten kookt''. De vrouwen geven elkaar punten voor het eten en de meeste-punten-boerin wint! Ik weet niet of ongelovigen ook mee mogen doen maar hoe dan ook Hetty heeft er geen trek in. En dat is wel jammer want  Hetty is een leuke vrouw die zich door haar vriend heeft laten verleiden boerin te worden en nu niet meer van het erf te slaan is. Wij hebben een sfeervolle boerenkeuken waar, wegens geldgebrek, niet zo heel veel aan verbouwd is de afgelopen 25 jaar. En Hetty kan verdomd goed koken, liefst gewoon lekkere dingen, maar als het moet ook traditionele streekgerechten.  Wat dat ook moge zijn.  We zijn ook  nog lekker multifunctioneel  en biologisch. Droomkandidaat!
Ik zie een enorme kans om te winnen, nou ja Hetty dan. En met die roem kunnen we de bussen toeristen gaan ontvangen die dan in onze traditionele boerenkeuken mogen aanschuiven voor een stamppotje zuurvlees. Vervolgens leiden we ze langs onze koeien, schapen en varkens en het vrolijke versierde Limburgse serviesgoedwinkeltje.  Hetty signeert daar ons kookboekje in een fleurige tuinbroek en een boerenzakdoek.
Deelnemers  aan de wedstrijd krijgen een reiskostenvergoeding en de maaltijden worden vergoed. Er zijn vijf draaidagen. Uitzending op Ned 2. Maar ja Hetty doet niet mee.
Is er misschien een leuke vrouw die Hetty wil spelen?