Afgelopen weken was het een van de meest besproken
nieuwtjes. De kweekhamburger die onder grote belangstelling werd geproefd door
een paar genodigde eetschrijvers. Heel erg lekker was ie niet getuige de lauwe
reacties. Ja het proefde wel een beetje naar vlees, maar was niet sappig,
reageerden de proevers. Vet werd node
gemist. Een magere reactie voor de tientallen genodigde journalisten. “Wel apart”, hadden ze ook kunnen zeggen,
hetgeen “niet lekker” betekent in een beleefde vorm. Maar goed de
maatschappelijke implicaties van de hamburger uit het lab zijn natuurlijk nog
een stuk interessanter dan de smaak. Het meningencircus draaide meteen op volle
toeren.
Niet dat we haast hoeven te maken met ons oordeel. Volgens
de man die de hamburger uit zijn lab toverde, voor de somma van een kwart
miljoen euro, duurt het nog wel een jaar of 15 tot 20 tot de kweekburger
betaalbaar op de markt kan komen. Tijd zat om er over na te denken dus. Maar iedereen heeft zijn mening al klaar. De
vegaburgerfabrikant vind zijn plantaardige lupineburger veel beter, nogal
wiedes. De koeienboeren en slagers smalen dat het nooit zo lekker en puur kan
zijn dan een echte volbloed hamburger. Het is echter veel interessanter om vragen te stellen over kweekvlees.
Is kweekvlees wel vlees?
Even uitleggen. Kweekvlees wordt gemaakt door stamcellen uit het bloed
van een kalf te halen en dat te voeden met allerlei stoffen, grotendeels
plantaardig. Dat gebeurt in een
laboratorium bij gecontroleerde omstandigheden.
Volgens de professor is dat veel efficiënter dan door een dier zelf. Ik wil dat nog wel eens zien, want als het
tweehondervijftigduizend euro kost, geloof ik dat niet. Maar stel het lukt; Gaan we akkoord dat het vlees is, en
wel rundvlees? Gebruiken we nu een stamcel
van een konijn, kweken we dan konijnenbout? Een stapje verder, we prikken wat
bloed van de baby van prins William en Kate, en we maken er een Royal steak van….
Nog iets verder in de toekomst bestellen we ons doe-het-zelf setje. Naald,
petrischaaltje, voedingstoffen en broedstoofje. Voor je eigenste egoburger. Of
is er dan sprake van kannibalisme?
Een andere discussie. Vlees uit een laboratorium willen we
sowieso niet eten. We zijn juist op weg naar
de hernieuwde waardering voor puur, lokaal en vers. Dat is wel waar, maar op heel veel pizza zit
al jaren namaak gefabriekte kaas. En daar hebben we ook geen moeite mee. De
stap van nepkaas naar nepvlees in de lasagne is misschien niet zo groot.
Tot slot (vooralsnog). Is het labvlees de oplossing voor het
tekort aan voedzame eiwitten dat dreigt te ontstaan met de groeiende en rijker
wordende wereldbevolking? Het lijkt een moeizame weg waar andere paden
gemakkelijker begaanbaar zijn. Meer
plantaardig eten, insecten en algen kweken om zelf te eten, of te gebruiken in diervoer
bijvoorbeeld. Maar er is nog tijd, ik
ben benieuwd wanneer de eerste kipfilet
uit het lab komt, als dat al gebeurd….
Tot die tijd smakelijk eten.
